بسیاری از پوشش ها در دماهای بالا مقاومت چندانی نداشته و دچار آسیبهای جدی میشوند به عنوان مثال پوشش های پلیمری دارای کلراید یا رزین های کلرایدی در یک بازه زمانی و بسته به دمای کاری تجزیه شده وآسیب میبینند ، همچنین آزاد شدن اسید هیدروکلریک می تواند به شدت خورندگی  محیط را افزایش دهد . حتی برخی از پلیمرها که اتم کلراید را ندارند در دماهای بالا تجزیه شده و از سطح تبخیر میشوند که پلیمر های استیرنی از این دسته میباشند . برخی دیگر از پلیمر ها نیز که معمولا" در دماهای بالا پخته میشوند بسیار ترد و چروک شده و چسبندگی خود را از دست میدهند .
در این خصوص پلیمرهای سیلیکونی مقاومت خوبی تا دمای (370C(700F از خود نشان میدهند وبطور پیوسته در این دماها مورد استفاده قرار میگیرند. همچنین پوششهای غیر آلی که با لایه نهایی سیلیکون - آلومینیوم پوشش داده میشوند ، مقاومت بسیار خوبی تا دمای (520C(968F از خود نشان می دهند .